Zeven maanden na het plaatsen van mijn virtuele maagband ben ik 17 kilo kwijt. Ik viel al eens eerder twaalf kilo af, toen alleen vanwege mijn uiterlijk. Waarom het goed gaat deze keer? Er is nu definitief een knop om. Nog zes kilo te gaan, dan zit ik op mijn streefgewicht.
Marjan gebruikt regelmatig het woord ‘overtuiging ‘. Dat is het. Ik was ervan overtuigd dat ik elke drie uur moest eten of dat ik iets lekkers verdiend had vanwege die rotdag, al dat harde werken of al die stress. Ik at niet alleen lekker, ik at ook veel. Lasagne, af en toe een patatje, nootjes, ik eet het allemaal nog, maar veel minder. Zo eet ik lekker, val ik toch af en is het goed vol te houden.
Hongergevoel is nu welkom. Want ik weet: nu ben ik aan het verbranden, prima. Heel af en toe, bijvoorbeeld bij een fikse fysieke inspanning, heb ik iets nodig. Dan pak ik wat nootjes of een appel. Ook helpt het mij om te luisteren naar de geluidsopname van Marjan. Ik val dan vaak even in slaap, heerlijk.
En het resultaat zie ik in de spiegel. Wat een verschil! En dat is niet het enige. Lekker leuke kleren kopen zonder frustraties. De complimenten. Ik slaap veel beter en kan bukken zonder geluidjes. Mijn eigen teennagels kan ik weer knippen. Als ik een zak aardappelen van 10 kilo optil, bedenk ik grijnzend dat ik straks twee zakken minder weeg.
Iedere dag sta ik ‘s morgens op de weegschaal. Is er iets af? Ik ben blij en daardoor gemotiveerd. En is er niets af of zelfs een beetje erbij? Dat motiveert mij om er een tandje bij te zetten. En aan het einde van de dag bedenk ik altijd even wat ik níet heb gegeten.
Yvonne